11 Comments → வடமொழியும் தென்மொழியும்…

1. T.Mayoorakiri sharma அக்டோபர் 5, 2012 at 6:34 காலை

   இத்தகு கட்டுரையைத் தேடி எடுத்துப் பதிப்பித்தமைக்கு சங்கதம் தளத்தாருக்கு நன்றி கூற வேண்டும்..

   ஆனல், நிறைய சம்ஸ்கிருத சொற்கள் கலந்திருப்பதாலும், சம்ஸ்கிருத இலக்கண மரபுகள் தற்காலத்தில் அதிகம் பேணப்படுவதாலும், தெலுங்கு திராவிட மொழி அல்ல என்று இக்கட்டுரையாளர் கருதுவதை என்னால், முழுமையாக ஏற்றுக் கொள்ளமுடியவில்லை..

   எனினும், இத்தகு வித்தியாசமான.. வழமையாக நாம் சொல்லிக் கொள்வதற்கு மாறான.. ஆய்வுகள் நடைபெறுவதும், அவற்றை வளர்ச்சியடையச் செய்வதும்.. உண்மைகள் துலங்குவதற்கு வசதி செய்யும்..

   இப்படி தெலுங்கைச் சொன்னால், மலையாளம் கூட, சம்ஸ்கிருதச் சொற்களால் தான் வாழ்கிறது.. ஆனால், அதற்கு வரலாற்றுச் சான்று நிறையவே இருக்கிறது.. முடியுடை முத்தமிழ் வேந்தரில் சேரர் ஆண்ட நாடு.. எனவே, அங்கே பேசப்படுவது தமிழ் சார் பாஷையாக தான் இருக்க வேண்டும்..

   அண்மையில், ஒருவருடைய கட்டுரையைப் படித்தேன்.. அவர் சொல்கிறார்.. “தமிழ் திராவிட பாஷையல்ல.. தமிழ் வேறு திராவிடம் வேறு.. தமிழுக்கு மற்றைத் திராவிட மொழிகளிலிருந்து வேறுபட்ட பண்புகள் நிறைய இருக்கின்றன..”

   இப்படிப் பட்ட ஆய்வுகள் ஏற்றுக் கொளள்க் கூடியனவாக இருந்தாலும், இல்லாவிட்டாலும்.. அதிகம் வெளிவருவது மொழியியல் ஆய்வுகளுக்கு துணை செய்யும்..

   தி.மயூரகிரி சர்மா
2. संस्कृतप्रिय: அக்டோபர் 5, 2012 at 7:07 காலை

   மதிப்பிற்குரிய சர்மா, நீங்கள் கட்டுரை எழுப்பும் கேள்வியைச் சரியாகப் புரிந்து கொள்ளவில்லை.

   “தெலுங்கு திராவிட மொழி அல்ல” – என்று சொல்லும் போது திராவிடம் என்பது பிரதேசத்தைக் குறிப்பதாக கட்டுரையாளர் சொல்லவில்லை. இந்தோ-ஆரிய மொழிக்குடும்பம், திராவிட மொழிக்குடும்பம் என்று ஆங்கிலேயர் காலனிய அரசு காலத்திலேயே வகைப் படுத்தி விட்டனர். இந்த வகைப் படுத்தலில் கூறப்படும் “திராவிட மொழிக்” குடும்பத்தில் பாகிஸ்தான் ஆப்கானிஸ்தான் போன்ற தேசங்களில் பேசப் படும் மொழியும் திராவிட மொழிதான் என்கின்றனர். இதைத் தான் கட்டுரையாளர் கேள்வி எழுப்புகிறார்.

   இந்திய மொழிகள் தமிழ் உட்பட எல்லாவற்றிலுமே சம்ஸ்க்ருத மொழியின் தாக்கம் உண்டு எனும் போது இந்த வகை “திராவிட” மொழி, “இந்தோ-ஆரிய” மொழி ஆகிய வகைப் படுத்தல்கள், ஆரிய படையெடுப்பு கருத்தே தகர்ந்து கொண்டிருக்கிற இக்காலத்தில், செல்லுபடி ஆகுமா என்று கேள்வி கேட்கிறார்.
3. ஓகை நடராஜன் அக்டோபர் 5, 2012 at 8:18 காலை

   இக்கட்டுரையாளரின் ஐயம் தெலுங்கில் இலக்கியத்திலும் பேச்சு வழக்கிலும் இருந்துகொண்டிருக்கும் ஏராளமான சங்கதச் சொற்களை அடிப்படையாகக் கொண்டு ஏற்பட்டிருக்கிறது. தமிழில் எழுதப்பட்ட ஏராளமான மணிப்பிரவாள கட்டுரைகளையும் புராண/ இலக்கிய உரைகளையும் படித்தால் தமிழின் மீதும் அதே ஐயம் ஏற்படும். தமிழில் இப்போது சமய உரை நிகழ்த்தும் பலரின் பேச்சைக் கேட்டாலும் இதே ஐயம் ஏற்படும்.

   தெலுங்கு தெரியாத தமிழர் தெலுங்கு உரையாடல் ஒன்றைப் புரிந்துகொள்வதை விட, தெலுங்கு தெரியாத சங்கதம் அறிந்த ஒரு வட இந்திய மொழியைத் தாய்மொழியாகக் கொண்டவர் புரிந்து கொள்வது அதிகமாக இருக்குமா?
4. Vinodh Rajan அக்டோபர் 5, 2012 at 3:07 மணி

   Extensively borrowed lexicon doesn’t change the language family. Telugu, may have, a high number of imported lexicon from Sanskrit, but the syntax and the basic words are still are of Dravidian Family.

   Consider English, English has a huge influx of imported words primarily from French, Latin but also various other languages like Greek and what not. But it is still a Germanic language not a Romance language.

   Sanskrit established itself a standard reference language, hence Grammars for the vernacular languages were always modelled upon Sanskrit (if it didn’t perfect suit the native grammar). For Instance, the first grammar for Malyalam – Lilatilaka – was written in Sanskrit !

   IMHO The article is quite futile.

   V
5. कृष्णकुमार् அக்டோபர் 6, 2012 at 6:11 மணி

   ஸ்ரீ சிவசேனானி நோரி அவர்களின் அத்வைத வேதாந்த விளக்கங்களை ஆங்க்லபாஷையில் வாசித்ததுண்டு. கூடவே தர்க்கம் சார்ந்த விளக்கங்களும் .

   \\ஆனால் தெலுங்கை தாய்மொழியாக பேசும் எனக்கு, தொண்ணூறு சதவீதம் தெலுங்கு வார்த்தைகள் சம்ஸ்க்ருத வேரில் இருந்து உருவானதாகவே தோன்றுகின்றன———-Telugu, may have, a high number of imported lexicon from Sanskrit, but the syntax and the basic words are still are of Dravidian Family———-இக்கட்டுரையாளரின் ஐயம் தெலுங்கில் இலக்கியத்திலும் பேச்சு வழக்கிலும் இருந்துகொண்டிருக்கும் ஏராளமான சங்கதச் சொற்களை அடிப்படையாகக் கொண்டு ஏற்பட்டிருக்கிறது.\\\\\\\

   தமிழ், தெலுகு மற்றும் சம்ஸ்க்ருத பாஷை நன்றாக அறிந்த வித்பன்னர்கள் இதை துலக்க இயலும்.

   ஸ்ரீ நோரி அவர்கள் கருத்து தெலுகு பாஷையின் மிகப்பல வார்த்தைகளின் மூலம் சம்ஸ்க்ருத வேரை உடையது என்பது. இதை இல்லை என்று மறுதலிப்பவர்கள் சிலப்பல உதாரணங்களுடன் விளக்கலாமே.
6. தேவ் ஆகஸ்ட் 27, 2013 at 11:56 காலை

   >>>> பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டு துவக்கத்தில், நமக்கு திராவிட மொழிக் குடும்பம்
   என்ற பெயர் கிடைக்கிறது – சுமார் நூற்றைம்பது ஆண்டுகள் இதுவே திரும்ப திரும்பச்
   சொல்லப் பட்டு இப்போது படித்த (தென்னிந்திய மொழிகளில் எழுதப் படிக்க தெரிந்த)
   வட இந்திய மக்கள், “திராவிட” மொழிகளில் இத்தனை சம்ஸ்க்ருத வார்த்தைகளா
   என்று வியக்கும் நிலை ஏற்பட்டிருக்கிறது. இந்தியாவில் மொழியியல் குறித்து
   கற்பிக்கும் முறை முற்றிலும் மாற்றி அமைக்கப் படவேண்டும் என்று எண்ணுகிறேன். <<<

   மிகவும் சரியான கருத்து; சிறந்த சிந்தனையைக்
   கவனப்படுத்தியதற்கு நன்றி
7. hotman அக்டோபர் 11, 2013 at 2:46 காலை

   ‘தெலுங்கை தாய்மொழியாக பேசும் எனக்கு, தொண்ணூறு சதவீதம் தெலுங்கு வார்த்தைகள் சம்ஸ்க்ருத வேரில் இருந்து உருவானதாகவே தோன்றுகின்றன –இவ்வாறு இருக்கையில் “திராவிட மொழி” என்று கூறும் மொழியியலின் நிலைப்பாடு குறித்து என்னால் விளங்கிக் கொள்ள முடியவில்லை.’ என்கிறார் கட்டுரை ஆசிரியர். அதனால் தெலுங்கை ஆர்ய மொழி என்று சொல்ல நினைக்கிறாரா? அப்படியானால் சரியாக சொல்லப்போனால் இன்று ஆந்திராவில் உள்ள பெருநகர இளைஞர்கள் தினசரி வாழ்க்கையில் சமஸ்கிருத வேர் தெலுங்கு வார்த்தைகளை விட ஆங்கில வார்த்தைகளை அதிகமாக பயன்படுத்துகிறார்கள், டிஃபன், ஹேர், வெஹிகில், ஸ்கூல்., புக்ஸ், பேப்பர், பேங்க், ரோட். மம்மி, டாடி …..எனறு நீண்டுகொண்டே போகும். இப்போது அல்ல, இது ஆரம்பித்து பல தலைமுறை ஆகிவிட்டது. என்னதான் கூப்பாடு போட்டு கத்தினாலும் தொடர்ந்துகொண்டுதான் இருக்கிறது. இந்த நிலை நாவல்களிலும் புத்தகங்களில் கதைகளிலும் திரைப்படங்களிலும் பரவிவிட்டது. அதனால் கட்டுரையாசிரியர் இதை உணரும்போது தெலுங்கை ஐரோப்பிய இன மொழி என்பாரா? ஆங்கிலேயர் ஆதிக்கத்தில் ஆங்கில ஆதிக்கம் வந்தது, தொடர்கிறது. அதே போல் சமஸ்க்ருத ஆதிக்கமும் ஒரு காலத்தில் இருந்தது, தொடர்கிறது. ஆங்கில ஆதிக்கம் ஆட்சியால் என்றால், சமஸ்கிருத ஆதிக்கம் வட இந்திய மத பரவலால், நான் இந்து மதத்தை மட்டும் சொல்லவில்லை, பௌத்த சமண மதங்களையும் மதநூல்களையும் சேர்த்துதான். தமிழிலிலும்தான் நிறைய சமஸ்கிருத வார்த்தைகள் கலந்தன. இப்போது அவற்றை வடித்து தனித்தமிழ் வளரவில்லையா? நான் 45 வருடங்களுக்கு முன் சிறுவயதில் படித்த தினமணிக்கும் இன்றைய தினமணிக்கும் எவ்வளவு வித்தியாசம்! நீங்கள் கூட இப்படி செய்வதை விட்டுவிட்டு தெலுங்கை திராவிட மொழி இல்லை என்கிறீர்களே, நல்லவேளை ஆங்கில வார்த்தைகளை 5 தலைமுறைகளாக பேசுவதால், இன்னும் அதிகமாக பேசப்போவதால் தெலுங்கை ஐரோப்பிய இன மொழி என்று சொல்லாமல் விட்டீர்களே?
8. சத்தியமூர்த்தி நவம்பர் 11, 2013 at 5:23 மணி

   தாரி(பொருள்:வழி ; இற்றைத்தமிழில் வழங்குவதில்லை; தெலுங்கு தமிழ் கன்னடம் ஆகிய மொழிகளில் ஒன்றே), ஆச நெரவேரிந்தி-ஆசை நிறைவேறியது, வங்கு (பொருள்:வளை,bend; வணங்கு- இதில் ணகரம் கெட்டது),கலிசி- கலந்து, சேரிந்தி- சேர்ந்தது, மற்றும் பல. இதுமட்டுமன்றி இலக்கண ஒற்றுமையும் உண்டு. ஆனால் அதைக்கூற இக்கருத்து இன்னும் நீண்டுபோகும். எனவே, அதை விடுத்து இயன்றவரை விளக்கம் தர முயல்கிறேன்.
   *hotman*
   ////தெலுங்கு வார்த்தைகளை விட ஆங்கில வார்த்தைகளை அதிகமாக பயன்படுத்துகிறார்கள், tiffin, hair, vehicle, school, books, paper, bank, road, mummy, daddy …..எனறு நீண்டுகொண்டே போகும். இப்போது அல்ல, இது ஆரம்பித்து பல தலைமுறை ஆகிவிட்டது. என்னதான் கூப்பாடு போட்டு கத்தினாலும் தொடர்ந்துகொண்டுதான் இருக்கிறது. இந்த நிலை நாவல்களிலும் புத்தகங்களில் கதைகளிலும் திரைப்படங்களிலும் பரவிவிட்டது. அதனால் கட்டுரையாசிரியர் இதை உணரும்போது தெலுங்கை ஐரோப்பிய இன மொழி என்பாரா? ////
   மேற்கூறியது எப்படி இப்போது நடக்கின்றதோ அங்ஙனமே அப்போது “தமிழின்” வட்டார வழக்காய் இருந்த வடுகம் ( இன்றைய சென்னைத்தமிழ் மதுரைத்தமிழ் போல) சமசுகிருதத்தோடு சேர்ந்து “திரிலிங்கம்” ஆனது. அதுவே “தெலுங்கம்” பின்னர் “தெலுகு” என் ஆனது.
9. புருசோத்தம் பிப்ரவரி 11, 2014 at 11:20 மணி

   தெலுங்கரின் மீது மீண்டும் மீண்டும் மொழியாக்க மற்றும் நேரடி இலக்கிய படைப்புகளின் வாயிலாகவும் வழிப்பாட்டு மொழி என்னும் பெயரிலும் சமஸ்கிருதம் சுமத்தப்பட்டு தெலுங்கும் ஆர்யா மொழி என்னும் மாயை உருவாகி உள்ளது. இன்று நவீன கால இளைஞர்கள் தூய தெலுங்கை கட்டமைக்கும் முயற்சியில் ஈடுபட்டுள்ளனர். பல தூய தெலுங்கு சொற்களை மக்களிடமிருந்து எடுத்துக்கொண்டு கதைகளை படைக்க தொடங்கி உள்ளனர். இந்த முயற்சி வெற்றி அடையும் பட்சத்தில் அடுத்த சில வருடங்களிலேயே தெலுங்கும் உயர்தனி திராவிட மொழி என்னும் சிறப்பை மீண்டும் பெற்றுவிடும்.

   சமீபத்தில் வெளிவந்த 1.மொரசுனாடு கதலு, 2.தொண்டநாடு கதலு, 3.கோபல்லே (கோபல்ல கிராமம் என்னும் தமிழ் நாவலின் தெலுங்கு மொழியாக்கம்) போன்ற தொகுப்புகளை படிப்பவர்கள் இதை உணரலாம்.

   தமிழ் பேசும் மக்களின் வடக்கு பகுதியில் இருந்ததாலேயே தெலுங்கர்கள் வடுகர் என்றும் அவர்களின் மொழி வடுகம் என்றும் அழைக்கப்பட்டதாக தெரிகிறது. மேலும் தமிழைவிட நூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்பே தெலுங்கில் கல்வெட்டுக்கள் பொறிக்கப் பட்டுள்ளது. எனவே, சத்தியமூர்த்தி அவர்கள் குறிப்பிட்டதை போல தெலுங்கு தமிழின் வட்டார வழக்காக இருந்தது என்பதை ஏற்பதற்கில்லை.
10. R Gopu ஆகஸ்ட் 6, 2014 at 10:49 காலை

    Vinodh Rajan சொல்லும் கருத்து சரியானது. தெலுங்கு கன்னடம் துளுவம் போன்றவை திராவிட மொழிகள் என நிரூபிக்க உதவியர் போமகொண்டி சங்கரையா என்ற தெலுங்கு பண்டிதர். 1818இல் சென்னை கலெக்டர் எல்லிஸ் முன்னுரையுடன், ஏ.டி.காம்ப்பெல் A Grammar of the Teloogoo Language (தெலுங்கு மொழி இலக்கணம்) என்ற நூலை வெளியிட்டார். அந்த முன்னுரையில் திராவிட மொழியினத்தின் சான்றை எல்லிஸ் நிரூபித்தார். பின்னர் எல்லிஸ் மறக்கப்பட்டு, ராபர்ட் கால்டுவெல்லுக்கு அந்த புகழ்ச் சென்றது. இவர்களை பற்றியது என் சமீப வலைப்பதிவு. http://varahamihiragopu.blogspot.com/2014/08/trautmann-on-francis-whyte-ellis.html

    இதை ஏற்க விரும்பாத தெலுங்கர் கன்னடர் பலருண்டு. அது அவர் விருப்பம்.
11. V.Vaidyeshwaran ஏப்ரல் 17, 2018 at 12:46 மணி

    //Extensively borrowed lexicon doesn’t change the language family. Telugu, may have, a high number of imported lexicon from Sanskrit, but the syntax and the basic words are still are of Dravidian Family.//
    As Shri.Vinod rajan rightly said imported lexicon will not decide the family of a language. The method of forming a sentence(syntax) and basic Grammer are the
    main features in deciding a family of a language.